به نام آرام دلها...
زندگی یعنی ریاضی این سخن افسانه نیست...میشود آیا برای لحظه ای این جهان را دیده باشی بی حساب؟!
ای نمایش نامه ی خلقت که ما هم لا به لایش لحظه ای بازیگریم از همان دیروز دور تا همین امروز و فردایی که می آید ز راه این چنین آغاز شد...
یک خدایی بود و دیگر هیچ موجودی نبود...ذره ای اما در این تردید نیست.از نقطه ی صفر وجود زندگی را خلق کرد ابتدا بر محور اعداد خلق عشق را در قدر مطلق ضرب کرد بعد با تقسیم برحسب نیازجدول انواع را ایجاد کرد حاصل تقسیم وضرب جمع شد با لطف او بعد روحش را در این پیکر دمید و بدین سان آدمان را آفرید...قدر وشان آدمی عضوی از مجموعه ی اعداد نیست...کسری از جنس خداست...مثل اعداد صحیح اشتراک منفی ومثبت فقط عضویت است عده ای مجذور صفر...عده ای بل هم اضل عده ای اما از این مجموعه را با حسابی ابتدایی میتوان شاید نوشت...
حاصل فرمول هستی با توان بی نهایت ضرب در تعداد خلق.آنچه را گفتم نهادی مختصر از عالم خلقت و شاید کمتر است ما بقی را در دلت تفریق کن!!پاسخش را من بگویم میشود توحید محض!نیست معبودی جز او یک خدا داریم وبس...